Ngièn-chhèu
Ngièn-chhèu (1271-ngièn — 1368-ngièn) he Chûng-koet li̍t-sṳ́ song ke yit-ke chhèu-thoi, yù Mùng-kú-tshu̍k thúng-chhṳ-chá Fut-pit-lie̍t chhai-yî 1271-ngièn kien-li̍p, koet-ho chhṳ̂n-cho "Thai-ngièn", 1279-ngièn sú-tû thin-chhôi Thai-tû (kîm-ngit Pet-kîn-sṳ).
